Merhaba sevgili okurlarım.       Gönül birliği yaptığım siz saygıdeğer meslektaşlarım; yazı dizimize ne kadar ilgi gösterirseniz, bizlerin de naçizane katkıları o denli fazla olacaktır.        Bir önceki makalemizde işimizi ne kadar önemsediğimizi dilimizin döndüğünce irdelemeye çalıştık. Akabinde şöyle bir soru geldi aklıma; acaba biz gerçekten meslek erbabı mıyız ve bizler müteşebbis veya girişimci miyiz, girişimci sıfatına ne kadar yakınız?        Girişimci; ekonomik mal ve hizmet üreten, pazarlamak için üretim faktörlerini ele geçiren, düzenli bir şekilde bir araya getiren, kâr amacı güden ve girişimleri sonucunda doğabilecek tüm riskleri göze alabilen kişidir. Ayrıca değerlerini fazlalaştırmak amacıyla, kaynaklar ve teknolojik donanım konusunda işi planlayan, insan kaynaklarını örgütleyen, girdileri işleyen, çıktıları karlılık seviyesinde tüketiciye sunan kişidir. Yani işi planlayıp, gerekli donanımı sağlayıp, istihdam sağlayıp, işleyip mal veya hizmet üretip, olası risklere katlanıp, ürettiğini pazara sunan ve pazarda tutunduran kişidir girişimci.      O halde girişimcide hangi özellikler olmalı? Organizasyon beceresine sahip olmalı, Kaynakları değerlendirebilmeli, Risk alabilmeli, Fırsatları görebilmeli ve tetikte olmalı, Fırsatları değerlendirebilmeli, Katma değer yaratabilmeli, Oyunun kuralını yazabilme becerisine sahip olmalıdır. Bizler, bu özelliklere sahip olup olmadığımızı tespit etmek için aşağıdaki sorulara samimi cevaplar vermeliyiz. Acaba hayal kırıklığına uğradığımızda bununla başa çıkıp, olumlu bir ruh haliyle yeniden işe koyulabilir miyiz? İlgi odağı olmaktan, kendimizin veya yaptığımız işin reklamını yapmaktan mutluluk duyabilir miyiz? Organize olabilir miyiz? Kabul edilebilir bir seviyede riski göze alabilir miyiz? Hayatımızı kontrol ve disiplin altına alabiliyor muyuz? Yüksek bir hayal gücüne sahip miyiz? Olumsuz görünen şeyleri fırsata çevirebiliyor muyuz? Hem cesur hem de sabırlı mıyız? Kendi işimizi kurduğumuzda, doğacak özgürlük kısıtlamalarını biz ve ailemiz göze alabiliyor muyuz? İnandığımız şey uğruna savaşabilir miyiz? İnsanları sever miyiz? Daha önceden yönetim deneyimimiz var mı? Sıradanlıktan nefret eder miyiz? Güvenilir miyiz ya da kendimize güvenir miyiz? Bir şeye inandığımızda, diğer kişilerin olumsuz yargılarını göz ardı edebilir miyiz? Etkileme ve ikna etme kabiliyetine sahip miyiz? Coşkulu ve hayat dolu muyuz? Zamanımızın çoğunda yalnız çalışma fikri hoşumuza gider mi? Telefonlarda tanımadığımız kişilerle konuşmak hoşumuza gider mi? Sabah erken ve olumlu bir ruh haliyle kalkar mıyız? Finansal durumumuz makul ve tutarlı mı? Harekete geçmeden önce ev ödevimizi yapar mıyız? Kolay kolay sıkılır mıyız? Her alanda sinirlerimize hâkim olabiliyor muyuz? Gülümsemeyi becerebiliyor muyuz? Eleştirileri kabul edip, kendi muhasebemizi yapabiliyor muyuz?      Eğer bu sorulara çoğunlukla olumlu cevap verebiliyorsak, başarılı bir girişimci olabiliriz. Lakin bu özellikler ve vasıflar çoğunlukla olumsuz cevaplanıyorsa; üzülerek söylüyorum ki başarısız oluruz, kendimizi aldatırız, hayal kırıklığı yaşarız ve tekrar başa döner hatta hüsrana uğrarız.      Ayrıca; şu kapanma döneminde bir şekilde çalışabilen arkadaşlarımız, iş yoğunluklarını bayram öncesi atlattılar. Lakin çalışamayan arkadaşlarımız çok iyi motive olsun ve dinlesinler. Allah’ın izniyle bayram sonu hiç görmedikleri bir yoğunluk yaşayacaklar. Kadromuzu ve tüm şartlarımızı buna hazır hale getirelim. Şunu çok iyi bilmeliyiz ki; yetişemediğimiz hiçbir müşteri bizim değildir.      Tüm okuyucularımın Ramazan Bayramı’nı en kalbi duygularımla kutlar, eski bayram tadını yine bizlere yaşatmasını, sizi bizi ve bütün kâinatı yoktan var eden yüce Mevla’mdan niyaz ederim.     Sizleri daha fazla sıkmamak için, konuya burada nokta koymak istiyorum. Bir sonraki yazımızda daha farklı ve daha verimli konularla buluşmak dileğiyle Allah’a emanet olunuz. Saygılar sunuyorum!